Op het momentdat de gemiddelde Brabander al een half kratje bier naar binnen heeft gewerkt, zit ik in het plaatsje Coyhaique in Chili in een internetcafe. De volgende bus gaat pas maandag, dus waarschijnlijk vervolg ik morgen liftend mijn weg richting Puyuhuapi. Op foto´s moeten jullie nog steeds even wachten.

24-02: El Chalten

De eerste volle dag in El Chalten had ik stralend weer. Reden genoeg om vandaag naar de top Loma Del Pliegue Tumba(1490m)te lopen. Vanaf deze top had ik een prachtig panorama uitzicht. Van het einde van Lago Viedma (75km) tot aan Lago Desierto en van Cerro Torre tot aan Fitz Roy. Helaas was ik vandaag vergeten om water mee te nemen en dat was op deze warme dag niet zo slim. Normaal zijn hier overal beekjes waar je uit kan drinken, maar vandaag natuurlijk alleen heel ver onder de top. Daarom na een uurtje weer naar beneden gelopen, op weg naar El Chalten. Hier besloten om nog voor een paar dagen langer in El Chalten te blijven en nog een korte trek te gaan maken. Voor de trek deze avond al wat inkopen gedaan en weer een tas met overbodige spullen achtergelaten op de camping.

25-02: El Chalten - Camping Agostino

In de ochtend heb ik het rustig aangedaan omdat ik vandaag slechts een paar uurtjes hoefde te lopen naar camping Agostino, net onder Lago Torre. Op weg naar deze camping 4 uur lang in de regen gelopen, de eerste keer dat ik echt alle waterdichte kleding aan had en nog steeds niet helemaal droog aan kwam. Onderweg verschillende mensen tegengekomen die ik hebleren kennen in Torres Del Paine.Op de camping(met slechts 6 andere tentjes)heb ik eerst mijn tent onder een schuine boom gezet zodat de ingang van mijn tent droog zou blijven. De rest van de middag niet veel meer gedaan als wachten in de regen en de kou (in de avond slechts 2 graden boven nul). ´s Avonds werd het eindelijk droog zodat ik mijn pasta voor vandaag klaar kon maken. Ik kampeer hier op gratis campings die totaal geen faciliteiten hebben. En mijn tent is natuurlijk veel te klein om in te koken. Na het eten snel mijn warme slaapzak in.

26-02: Agostino - Camping Poincenot

´s Nachts was het zo koud dat ik, ondanks dat ik al mijn kleren aan had,mijn slaapzak helemaal dicht had geknoopt. Er was slechts een klein gaatje over om door te ademen. Hierdoor had ik pas rond 0800 door dat het licht was en dat de zon op mijn tent scheen. Het bleek stralend weer te zijn, dus ben ik snel mijn tent uit gegaan en heb ik de spullen voor het ontbijt gepakt. Deze ochtend was het ontbijten aan de rand van Lago Torre met uitzicht op Glaciar Grande en Cerro Torre (foto´s volgen natuurlijk nog). Na het ontbijt heb ik mijn tent en mijn slaapzak in de zon laten drogen, vervolgens alles ingepakt en daarna op weg naar de ´mirador´. Toen ik daar zat verdween de zon al snel en voelde je de temperatuur omlaag gaan. Genoeg reden voor mijn om weer naar beneden te lopen, mijn al ingepakte backpack te pakken en op weg te gaan naar Camping Poincenot. Onderweg naar beneden alle dagjesmensen tegen gekomen die natuurlijk, zoals altijd, net iets te laat waren voor het mooie uitzicht. Na een uurtje lopen een ander, en veel rustiger, pad gepakt dat de twee populaire wandelingen hier met elkaar verbindt. Op het strand van een van de meertjes onderweg nog een stop gemaakt. Tijdens deze stop sloeg het weer echt om, vanuit het niets stak er een stevig windje op en de lucht richting het westen beloofde niet veel goeds. Daarom heel snel naar de camping gelopen om mijn tent nog droog op te kunnen zetten. De camping was een kopie van Agostino: gratis, geen faciliteiten en beschut in het bos.

27-02: Camping Poincenot

Na een avond en een nacht met alleen maar regen en harde wind leek het erop dat het deze ochtend droog was. Dus snel mijn vochtige tent uit om een ontbijtje te maken. Na het ontbijt ging ik op weg naar Lago de Los Tres, vanwaar je het beste uitzicht over Fitz Roy(de hoogste top in de wijde omtrek)moest hebben. Op het moment dat ik het bos uit kwam om een rivierbedding over de steken werd ik weer bijna omver geblazen. Ook had ik nu een goed zicht richting het westen, waar de wind zoals altijd vandaan komt. Omdat dit er niet echt goed uitzag heb ik besloten om 10 minuten verderop in een hutje op camping Rio Blanco het even af te wachten. Dat bleek een erg goede keuze, want de 6 uren erna bestonden uit horizontale regen. Omdat ik geen zin had om naar boven te lopen, geen uitzicht te hebben en wel doorweekt terug te komen heb ik al deze tijd in de hut gezeten. Soms werd ik vergezeld door dappere dagjesmensen die vol goede moed en zonder enige waterdichte kleren naar boven liepen. Gemiddeld duurde het zo´n 2,5 uur voordat dezelfde mensen doorweekt en met bijna bevroren ledematen even in de hut pauzeerde alvorens weer op weg te gaan naar El Chalten. Toen het ongeveer een half uur wat droger was besloot ik dat het tijd was om het kwartiertje richting mijn camping te lopen om een avondmaal voor te bereiden. De reden dat ik op Poincenot stond is dat Rio Blanco een camping is waar alleen de echte bergbeklimmers mogen kamperen die op weg zijn naar Fitz Roy. Dat er op deze camping verder niemand te vinden was, was wel een goed teken dat het weer niet al te best zou zijn de komende dagen. Net nadat ik klaar was met eten begon het weer harder te regenen, dus zat er niets anders op dan mijn tent in te vluchten en vroeg te gaan slapen.

28-02: Poincenot - El Chalten

Nadat ik de halve nacht had wakker gelegen van de enorme windstoten, was het ´s ochtends iets rustiger en eindelijk droog. Na mijn gebruikelijke ontbijtje de tent drijfnat in moeten pakken en snel even naar boven gekeken. Besloten om de mirador boven bij het meer over te slaan en de korste route terug naar El Chalten te nemen. Niet voor het eerst hier in Pategonie was het slechts een paar kilometer verder naar het oosten een stuk beter weer. Net zoals de eerste dag van deze trek heeft het rond de bergen bijna de hele dag geregend en scheen de zon de hele dag in El Chalten. Dat terwijl de afstand slechts 10km is. Voor mij betekende ditdat ik met een regenbroek, regenjack, handschoenen, muts en een sjaal begon en dat ik een uur later in een korte broek en met mijn zonnebril op richting El Chalten liep. Niet geheel verrassend kwam ik wat verder naar beneden ook de bekende dagjesmensen weertegen die vol goede moed in een korte broek en zonder extra kleren naar boven liepen.

De rest van de middag in El Chalten heb ik gebruikt om alles te laten drogen, mijn backpack weer in te pakken met de spullen die ik had achtergelaten, wat te internetten, boodschappen te doen, dagboekje bij te werken en te relaxen. ´s Avonds ben ik gaan uiteten met een Duitse die ik in Torres Del Paine had leren kennen en die ik hier toevallig weer tegenkwam en een Engelsman die ook had overnacht in Poincenot.

01-03: El Chalten - Los Antiguos

Vandaag vertrok om 0900 de bus richting Los Antiguos, een klein plaatsje in Argentinie ongeveer 500 km naar het noorden. Om hier te komen volgden we 13 uur lang de Ruta 40, een van de bekendste routes in Argentinie. Deze start in het zuiden in Rio Gallegos en eindigt in het noorden in Salta. Het kan niet missen dat ik deze route nog vaker tegen ga komen deze reis.

Vanaf El Chalten reden we eerst een uur langs Lago Viedma naar het oosten. In slechts een uur rijd je dan de bergen uit en de kale, droge Pampas in. Eigenlijk was dit voor mij Plan C. Plan A was om de Navimag de pakken en met de boot van Puerto Natales naar Puerto Montt te gaan. Helaas gebruiken ze de laatste weken een kleinere boot omdat de grote boot een eiland over het hoofd heeft gezien. Voor mij was er dus geen plaats meer. Plan B was om de grens naar Chili over te steken via een boot, een wandelpad en nog een boot. Deze avontuurlijke route is de enige manier om in VillaO´Higgins (Chili) te komen omdat er hier geen weg ligt tussen beide landen. Vanwege het slechte weer, het feit dat een van de boten maar 2 keer per week gaat en het prijskaartje (dat ook nogeens in Chileens geld betaald moest worden die ik niet genoeg meer had en hier ook nietkan pinnen)maar van deze route af gezien.

Na 12 uur lang rijden door de Pampas waarbij we slechts een paar Estancias tegen zijn gekomen, kwamen we aan in Perito Moreno. Hier verliet op 5 man na iedereen de bus. In het donker vervolgde de bus haar weg langs Lago Buenos Aires, op het Titicacameer het grootste meer in Zuid-Amerika, richting het dorpje Los Antiguos. Omdat de camping een stuk buiten het centrum van dit plaatsje lag en alles pikkedonker was toen we aankwamen maar besloten om, erg lui, het hostel te pakkendat de Lonely Planet beschreef. Dit hostel lag namelijk op de plek waar debus stopte.

02-03: Los Antiguos - Chile Chico

´s Ochtends snel op weg gegaan naar de bakker en daarna mijn spullen gepakt en naar het busstation van dit saaie plaatsje gelopen. Daar heb ik een busticket gekocht voor de bus richting Chili Chico, dat 9km naar het westen en aan de andere kant van de grens ligt. Voordat de bus vertrok had ik nog 1,5 uur over om even te internetten en een nieuwe update op deze site te zetten. Om exact 1200 kwam de bus aangereden en ben ik natuurlijk de bus ingestapt. Toen na 10 minuten bleek dat ik de enige was bleek deze touringcar ineens kapot te zijn. Dat terwijl ik hem toch echt aan heb zien komen. Een half uur later had ik het geld van het kaartje terug en kon ik op zoek naar andere bus die de grens over ging. In de tussentijd kwam ik twee Amerikanen en 2 Fransen tegen die ook de grens over wilden. Na een uurtje zoeken konden we met zijn allen met een minibusje de grens over naar Chile Chico. De grote bus vervolgde natuurlijk ook gewoon zijn weg naar de rand van het dorpje om morgen, zonder verder onderhoudt, weer op weg te gaan.

Een uur en weer 2 stempels later kwamen we aan in het iets levendigere plaatsje Chile Chico. Tijdens een lunch aan het grote meer, dat in Chili Lago General Carrera heet, overlegt wat de plannen voor de komende dagen zouden zijn. We waren er inmiddels wel achtergekomen dat het bijna onmogelijk is om met het openbaar vervoer helemaal om dit grote meer heen te rijden. Bijna iedereen moet de boot pakken naar Puerto Ibanez om in Coyhaique te komen. Wij wilden graag iets meer zien van de Carretera Austral (Ruta 7)en dus gingen we op zoek naar informatie bij de Tourist Information. Blijkbaar konden we ergens in dit plaatsje een auto huren. Na de lunch dus op weg naar het adres dat we gekregen hadden. Bij aankomst zagen we alleen een doodnormaal huis en kregen we niet het idee dat we hier een auto konden huren. Toch maar aangebeld en, met behulp van een van de Fransen die vloeiend Spaans spreekt, gevraagd of dit het adres was om een auto te huren. Nadat we eerst een minuut werden aangekeken alsof we hadden gezegd dat we de auto kwamen vorderen, werd er ineens een prijs genoemd. Uiteindelijk, na wat overleg, werd er gezegd dat we over een uur terug moesten komen. Dit uur gebruikt om naar de bank gegaan omdat de andere 4 helemaal geen Chileens geld hadden. Helaas werkte de enige pinautomaat in de wijde omgeving niet voor Visa kaarten en was ik de enige met geld. Gelukkig had ik in de bus op weg naar Los Antiguos met een andere backpacker die van zijn Chileense geld afwilde een ruime hoeveelheid geld gewisseld. De vraag was alleen of dit genoeg zou zijn om een auto voor 2 dagen te huren.

Na het uur terug gegaan naar het huis om naar informatie te vragen. Tot onze grote verbazing was het toch echt mogelijk om een van te auto´s van deze mensen te huren voor 2 dagen. Drie dagen was niet mogelijk omdat de auto die dag al verhuurd was. De auto was trouwens perfect, een grote 4x4 pickup truck met 5 stoelen. Deze keer werd er ook echt een prijs afgesproken en we konden om half 11 de auto komen ophalen. Dus, na een heerlijke bbq op de camping, weer terug naar het huis om hopelijk de sleutels van de auto te krijgen. Deze keer ontmoetten we de man des huizes. Die begon eerst te zeggen dat hij toch wel een hoop problemen had met de prijs en al het gedoe om te auto in Coyhaique op te halen. Daarna volgde een uur van tips wat we onderweg konden doen en nog wat andere informatie. Na dit lange praatje kwam de man ineens terzake en binnen 5 minuten hadden we de sleutels. De prijs was ineens inorde en een kopie van een paspoort was genoeg. Geen paspoorten, geen rijbewijzen, dat is nog eens makkelijk om een auto te huren. We kregen de papieren van de auto mee en nog wat touw en een groot zeil om de laadbak mee af te dekken.

03-03: Chile Chico - Puerto Guadal - Rio Tranquilo - Glaciar Exploradores

Rond 1000 hadden we al onze backpacks en eten voor de trip achter in de auto liggen en gingen we op weg naar Puerto Guadal. Ruim 100 km onverharde ´roller-coaster road´ langs Lago General Carrera. Nadat we 3 uur lang hadden genoten van de uitzichten over het meer en slechts 3 andere auto´s zijn tegen gekomen, stopten we in Puerto Guadal(waar misschien 200 mensen wonen) voor een lunch aan de rand van het meer. Na de lunch reden we over dezelfde onverharde weg nog 15km naar het westen, vanwaar we de Carratera Austral (Ruta 7) volgden richting het noorden. In Rio Tranquilo (wat je eigenlijk geen dorpje kon noemen)wederom een korte stop gemaakt. Hier kwamen we ook een hoop andere backpackers tegen die gestrand waren omdat er vandaag geen enkele bus meer was. Na deze stop linksaf een onbekende weg ingeslagen richting Glaciar Exploradores. Volgens de Lonely Planet was deze weg nog niet helemaal af, dus hadden we geen idee waar we uit zouden komen. Aan het begin van deze weg een Chileense backpacker een lift gegeven die op weg was naar deze gletsjer. Hij kon ons vertellen dat het in totaal 52 km was. Met de lifter op onze bagage vervolgden we onze weg over een smalle en slingerende onverharde weg door een prachtig dal. Des te verder we richting het westen reden, des te groener en natter het werd. Overal kwamen grote watervallen naar beneden en door het dal liep een grote, wilde rivier. Na 2 uur en 52 km stopten we bij een klein hutje waar de lifter naar op weg was. Omdat er verderop in het dal niet al te veel meer zou zijn, hebben wij besloten om iets voor deze hut wild te kamperen. Aan de rand van een grote rivier ons kamp opgezet en snel een kampvuur gemaakt en de pasta gekookt.

Wordt vervolgd.....