Ik ben vandaag aangekomen in Trinidad na 2 dagen reizen met 4 auto´s en een boot om de Rio Mamore over te steken. Deze avontuurlijke trip startte in Rurrenabaque waar ik na 3 dagen jungle, 3 dagen pampas en twee dagen zwembad besloot om de weg richting mijn eindbestemming Sao Paolo in te slaan.

Na nog wat laatste grote problemen met de agency in La Paz heb ik het vliegtuig richting Rurrenabaque gepakt. Een prachtige vlucht van een uur in een 19-persoons vliegtuigje waarbij we eerst over de besneeuwde bergen van 6000m vlogen om vervolgens op een mini-vliegveldje ergens in de jungle te landen. In het vliegtuig de Nederlandse Karien leren kennen en in Rurrenabaque besloten bij dezelfde agency de jungle- en pampas- (wetlands)tour te boeken. De jungletour bestond uit een prachtig boottochtje over de Rio Beni naar ons kamp en daarna 2 dagen van wandelen in de jungle. Veel dieren hebben we niet gezien (tijdens de nachtwandeling wel een slang en de ogen van een poema), maar de uitleg over alle planten en bomen was indrukwekkend. Het lijkt erop dat elke boom wel een medische werking heeft en daarnaast heb je dan ook nog een boom waar gas uit komt dat alle andere bomen en planten in de buurt doodt om meer licht te krijgen en een lopende boom. De laatste was bij mij iets minder favoriet, omdat ik het voor elkaar kreeg om over een liaan te struikelen en me op de vangen aan deze boom. En laat dit nog net de enige boom zijn waar enorme stekels aan zitten. Verder was tijdens deze tour het kampvuur in de avond aan de rivier zeker het vermelden waard.

De pampastour ging om het wildleven. Ontzettend toeristisch, maar wel toeristisch voor een reden. 3 dagen niet veel anders gedaan dan met 8 man (net zoals in de jungle hadden we een leuke groep) in een boot zitten om naar kaaimannen, alligators, vogels, schildpadden, apen (5 soorten gezien), capibara´s, een miereneter en een luiaard te kijken. Daarnaast kregen we beide avonden de gelegenheid om naar de prachtige zonsondergang te kijken en hadden we tussendoor wat tijd om in de hangmat te liggen. De andere activiteiten van deze tour bestonden uit het zoeken van een anaconda (onze gids vond voor het eerst in 5 maanden deze wurgslang, het is namelijk erg lastig ze te vinden tijdens en nu net na het regenseizoen omdat het water zo hoog staat), vissen op piranha´s (ik was de enige die er geen enkele aan de haak sloeg) en niet te vergeten zwemmen met de rivierdolfijnen (die een paar keer bij mij kwamen spelen en ik daardoor erg goed kon zien van dichtbij)!

Na deze tours zijn we 2 dagen, een dag meer dan gepland vanwege regen in de ochtend en een hoop annuleringen bij de luchtvaartmaatschappij Amaszonas, in Rurrenaque gebleven om te relaxen bij het zwembad en ´s avonds wat tijd door te brengen met het drinken van cocktails in enkele van de junglebars. Zaterdagochtend om 0600 Karien gedag gezegd (zij vertrok zoals bijna iedereen weer naar La Paz om haar reis voort te zetten richting Peru), nog even omgedraaid en daarna om 0900 zelf ook verder gereisd richting San Borja (via Yucumo waar ik overgestapt ben op een andere auto). Daar ander transport geregeld naar San Ignacio de Moxos, waar ik de nacht heb doorgebracht. Het leuke van dit stuk is dat er hier geen enkele toerist te vinden is, maar daardoor is er ook niet echt veel te beleven. Maar voor een paar dagen is deze wat avontuurlijkere manier van reizen erg leuk.

Vanochtend ben ik verder getrokken met auto (omdat het water nog niet ver genoeg is gezakt rijden er op deze slechtste weg van Bolivia nog geen bussen) nummer 4 naar Trinidad. Wederom een mooie rit door het Boliviaanse laagland waarbij ik onderweg kon genieten van een mix van tropische begroeiing, een hoop water, wat weidegrond voor de talloze koeien die hier rondlopen, cowboys en een overtocht over de Rio Mamore (naast de Rio Beni een van de grootste en langste rivieren in de Amazone en Bolivia). Minpunt van de rit was dat ik achterin zat en 16 keer het dak heb gekopt. In Trinidad was deze zondagmorgen helaas het meeste gesloten en daardoor kon ik geen informatie inwinnen bij de tourist office. Nadat ik eerst met een mototaxi naar het centrum was gebracht, heb ik maar besloten een andere mototaxi naar het busstation te pakken. Ik wilde namelijk naar Puerto Almacen, om daar riviertransport over de Rio Mamore naar het zuiden te regelen. Een reis door Zuid-Amerika is natuurlijk niet af als je niet dagenlang in een hangmat op een vrachtschip op een houtje hebt zitten bijten. Maar helaas, 3 mototaxies verder was ik weer terug op het bussation omdat er in dit droge seizoen geen vrachtboten te vinden zijn. Omdat hier verder niet echt veel te beleven is naast voor 6 Bolivianos versgeperste jus drinken en popcorn eten op het relaxte pleintje of voor 2 Bolivianos empanadas eten in het zaakje aan het pleintje, heb ik maar besloten om een kaartje te kopen voor de nachtbus naar Santa Cruz. Dus bereid ik me nu geestelijk voor op een zware nacht, aangezien ik er weinig vertrouwen in heb dat ik voor 50 Bolivianos een stoel heb waar ik lekker in kan slapen. Voor deze rit van 10 uur had ik ook het dubbele kunnen neerleggen voor een semi-cama, maar deze keer heb ik gekozen voor de iets avontuurlijkere bus-normal.

Ik heb nog geen idee wat ik vanuit Santa Cruz ga doen. De plaatsjes Buena Vista, Samaipata en de parken Amboro en Noell Kempff Mercado staan allemaal op mijn lijstje van mogelijkheden. Daarna pak ik de trein van Santa Cruz naar het oosten (Puerto Suarez), vanwaar ik de grens over zal gaan naar Brazil!