01-04: San Pedro de Atacama

Wakker geworden met wederom stralend weer. De laatste week was het alleen de dag dat ik Pucon verliet slecht weer geweest. Ik bleek direct naast de Chileense douane te hebben overnacht en het was dan ´s ochtends erg onrustig met bussen. De man 1000 Chileense pesos betaald en daarna op weg gegaan naar de camping in San Pedro. Onderweg al wat informatie ingewonnen over de verschillende tourtjes die hier te doen zijn. Er blijken tientallen agencies te zijn de precies hetzelfde zeggen aan te bieden tegen verschillende prijzen. In San Pedro de Atacama had ik voor het eerst deze reis het gevoel in een ontwikkelingsland te zijn. En dat in het duurste plaatsje dat ik in Chili ben tegengekomen. Vooral de minimarkets zijn erg duur en er is hier geen gewone supermarkt te bekennen. Voor in de middag een tourtje sandboarden geboekt en daarna mijn tent opgezet op de camping. Dit tourtje was ook een mooie manier om een eerste indruk te krijgen van de omgeving. San Pedro ligt dichtbij de enorme vlakte van de Salar de Atacama en is omringd door bergen van ruim 5000m hoogte, waar in deze tijd van het jaar sneeuw op ligt (het droogste stuk van de Atacama woestijn heb ik al achter me gelaten en ik ben nu op de rand van de Altiplano beland). Het landschap bestaat verder uit grote (zout)vlaktes, zandduinen, rotsten en bergen in alle kleuren en enkele prachtige meertjes.

Het zandboarden bleek erg leuk, maar ook erg vermoeiend. In tegenstelling tot wintersport moesten we namelijk zelf de zandduinen opklimmen. Daarna ga je erg hard naar beneden totdat je uiteindelijk wel ergens valt en door het zand rolt. Zand dat je dagen later dus nog tegenkomt in je backpack. Na het zandboarden vervolgden we onze tour met de zonsondergang in Valle de Luna (maanvallei). Prachtig gezicht om de bergen achter San Pedro rood te zien kleuren. Terug op de camping in San Pedro met de Australier Drew afgesproken om morgen met zijn motor in de omgeving rond te gaan touren. Daarna een fietshelm gehuurd voor op de motor, het zand afgespoeld in de douche en geprobeerd te gaan slapen. Wat erg lastig was omdat er rond 2130 een groepje Chilenen arriveerden die het nodig vonden naast mijn tent te gaan barbequen. Sliepen zelf met 5 man in de auto een heel stuk verderop. Erg frustrerend, het was inmiddels al een week geleden dat ik op een plek fatsoenlijk had kunnen slapen.

02-04: San Pedro de Atacama

Na een erg slechte nacht opgestaan en Drew gewekt. De luide en lompe Chilenen hadden de hele camping om 0700 al weer gewekt door het autoalarm een paar te laten afgaan en ze zaten al weer stevig aan de drank (wederom zo´n 5 meter van mijn tent).Gelukkig volgde een van de beste dagen van mijn reis, een dag waarop ik achterop de motor van Drew zo´n 340 km af zou leggen door een landschap zoals ik nog nooit gezien heb. We besloten om eerst naar het verste punt te rijden, Lago Miscenti op ongeveer 140 km afstand van San Pedro. Onderweg hadden we rechts van ons de eindeloze vlakte van de Salar de Atacama liggen en links staken de besneeuwde toppen van de rode bergen mooi af tegen de diepblauwe lucht. Na Socaire was de weg onverhard en stegen we uiteindelijk tot een hoogte van 4300m. Rijden over een onverharde weg in deze eindeloze, lege en prachtige omgeving is super. Bij de 2 meertjes een uur rondgelopen (je hebt hier erg weinig lucht) en genoten van de uitzichten. Op de terugweg een paar keer gestopt om wat foto´s te maken (werkelijk alle foto´s zijn ansichtkaarten) en in Socaire in een plaatselijk tentje wat gelunched. Voor slechts 3000 Chileense pesos kregen we soep, gegrilde lama en een appel. Daarna gingen we op weg naar Laguna Chaxa, dit na een tip van een gids in het restaurant dat Valle de Jerez niet meer de moeite waar zou zijn na de zware regenval hier in Februari. Laguna Chaxa ligt in het midden van de Salar, een werkelijk eindeloze vlakte. Besloten om voor de drie flamingo´s die in het meertje stonden geen entree te betalen en verder te rijden naar Laguna Cejar, ook in de Salar de Atacama. Daar wel de entree betaald omdat je in dit meertje kon zwemmen. En aangezien dit meer zo ontzettend zout is, is dit een geweldige ervaring. Je kunt niet verdrinken en na een tijdje zwemmen kom je helemaal wit uit het water. Na te zijn opgedroogd hebben we de tourauto´s (eigenlijk volgden we de route van een van de tours waar je 35000 CH pesos voor betaalde) gevolgd richting Ojos de Salar en een mooie, witte zoutvlakte voor zonsondergang. Daar weer een hoop prachtige foto´s gemaakt en genoten van het uitzicht. Daarna hebben we in het donker de weg terug gevonden richting de verharde weg naar San Pedro de Atacama. Zo in het donker waren de laatste 25km erg koud achterop. Op de camping met Drew, een lokale gids en twee Franse chicas gebarbequed. Duurde deze keer erg lang voordat het vlees klaar was, waardoor ik wederom niet voor 0000 kon slapen.

Zo, nu heb ik weer 3 uur op het kantoor gezeten en wordt het tijd om richting mijn hostel terug te gaan. In het kort heb ik in San Pedro nog een dag gemountainbiked en gelopen langs oude cultuur. Daarna heb ik een 3-daagse tour geboekt van San Pedro, via het zuidwesten van Bolivia en de Salar de Uyuni, naar Uyuni (Bolivia). Deze trip was na Antartica veruit het mooiste van mijn reis (foto´s volgen nog). Gisteren heb ik vanaf Uyuni de bus gepakt naar Potosi, ´s werelds hoogste stad. Hier hebben we vandaag de zilvermijnen bezocht, een erg indrukwekkende tour. In een mijn die niet voor lange Europeanen in gebouwd daal je af tot het vierde niveau en zie je de mijnwerkers bezig onder embarmelijke omstandigheden. Ook hoor je zo af en toe het dynamiet ontploffen.

Inmiddels is de rust in Potosi weer terug gekeerd naar de demonstratie waarvoor zelfs de plaatselijke bevolking op de vlucht sloeg. Dus ga ik op weg naar mijn hostel. Morgen volgt waarschijnlijk een korte busrit richting Sucre.