Radiostilte

Even een korte update vanuit La Paz, tijd voor meer heb ik niet en het internet werkt hier in Bolivia ook niet erg mee.

Nadat ik de Huayna Potosi heb beklommen, ben ik afgelopen zondag naar een voetbalwedstrijd geweest tussen de twee beste teams uit La Paz. Hier kan ik erg kort over zijn, de slechtste wedstrijd die ik ooit heb gezien (senioren van Viola meegerekend). Gelukkig zijn ze hier nogal temperamentvol en vielen er 2 rode kaarten. Eindstand 1-0.

Dinsdag ben ik naar Copacabana gegaan en vanuit daar heb ik meteen een boot gepakt naar Isla del Sol. Hier heb ik een beetje rond gelopen, maar vooral zitten relaxen op de vele terrasjes met schitterende uitzichten over het hele Titicacameer. Vanochtend de boot terug gepakt naar Copacabana en inmiddels zit ik alweer in het centrum van La Paz.

Morgen pak ik de bus naar Sorata en vanuit daar ga ik een trektocht maken naar Coroico. Deze tocht gaat door de gehele Cordillera Real en eindigt in The Yungas, het gebied tussen de jungle en de altiplano. Vanuit daar ga ik dan de jungle in om een paar dagen later weer terug te komen in La Paz. Ik ga er voorlopig vanuit dat dat rond 10 mei zal zijn, dus tot die tijd ben ik waarschijnlijk niet mobiel en niet via internet te bereiken.

San Pedro de Atacama - Uyuni

03-04: San Pedro de Atacama

Vandaag ben ik om 0800 opgestaan om rond 0900 klaar te staan voor de mountainbike en hike tour door de omgeving ten noorden van San Pedro. De gids kampeerde op de camping en ook Drew en twee Franse meisjes gingen mee. Helaas waren deze pas rond 1000 klaar. Met een kleine vertraging vertrokken en eerst 1.5 uurgemountainbiked langs een oase. Vanuit de bergen stroomt een klein riviertje door een vallei richting San Pedro de Atacama en de Salar de Atacama. Na het fietsen een korte wandeling gemaakt naar de vroegere administratie van de Inca´s. Daarna hebben we weer een stukje gemountainbiked langs oude gebouwen van de Spanjaarden. Voor de eerste picknick volgde nog een half uurtje lopen langs het stroompje. Daarna een half uur omhoog gelopen naar een grot met enkele rotstekeningen. Op het eind van de middag nog 2 uur gelopen door de woestijn, de oase, langs lama´s en nog meer rotstekeningen.

Op de terugweg liep mijn achterband tot 3 keer toe leeg. Gelukkig hadden we wat materiaal bij ons om mijn band te plakken. Eenmaal in San Pedro heb ik wat informatie ingewonnen om naar Uyuni (Bolivia) te gaan. Na een paar agencies besloten om wat tijd te winnen door Jujuy en Salta (Argentinie), Tupiza (Bolivia) over te slaan en een 3-daagse 4x4 jeep-tour te boeken naar Uyuni.

04-04: San Pedro - Laguna Colorado

Half in het donker alles op de camping ingepakt en om 0730 richting de agency gelopen. Daar stond ik klaar met 7 liter water en enkele snacks, de rest was all-included de komende dagen. Omdat alle 'wisselkantoren' geen Boliviaans geld hadden, mijn laatste Chileense geld bij de touroperator ingewisseld voor een schandalige koers. Daarna met een busje richting de Chileense immigratie (na een uur was ik weer een stempel rijker). Na deze stop begon eindelijk de echte tour. Het eerste uur klommen we ruim 2000 meter om uiteindelijk in the middle of nowhere te stoppen voor deBoliviaanse immigratie. Vanaf hier hadden we al een prachtig uitzicht over de Salar de Atacama, ruim 2000 meter onder ons. Na weer een nieuwe stempel kregen we een lekker ontbijtje en werden we ingedeeld in 3 jeeps. Ik zat in een jeep met Steve, Stephen en twee Duitse meisjes. Nadat alle bagage door onze chauffeur Javier op het dak was vastgezet, gingen we op weg. Eerst 150 Bolivianos betaald als entree voor het nationale park en daarna op weg naar onze eerste stop, Laguna Blanca. Een witte laguna op ruim 4000 meter hoogte met op de achtergrond bijna 6000 meter hoge, besneeuwde bergen. We kregen een half uurtje om rond te lopen. Zo ging het de hele dag. Onderweg prachtige uitzichten over de kale en eindeloze vlaktes, meertjes en bergen in verschillende kleuren. De rest van de dag maakten we nog stops bij Laguna Verde (groen meertje op 4900m) aan de voet van de vulkaan Lincancabur, ergens midden op een eindeloze vlakte met 360 graden uitzicht, bij de thermen (waar het helaas te druk was om een duik te nemen) en bij een gebied met enkele geisers (4900m). Hierna gingen we op weg naar onze accomodatie net iets boven Laguna Colorado. Eerst volgde een heerlijke lunch en een korte siesta voordat we op weg gingen naar Laguna Colorado.We kregeneen uur om rond te lopen bij dit prachtige meer. Een rood meer, een hoop flamingo´s en op de achtergrond de eindeloze vlaktes en besneeuwde bergen. Eenmaal terug in ons hostel kregen we een heerlijk diner en daarna ging iedereen vroeg slapen. We sliepen vannacht op 4200 meter hoogte en dat gaf de nodige problemen. Op de een of andere manier kun je niet slapen op deze hoogte als je niet geacclimatiseerd bent en ik sliep dan ook maar 3 van de 11 uur.

05-04: Laguna Colorado - ?

De ochtend had ik behoorlijke hoofdpijn en was ik ook een beetje misselijk. Ik bleek niet de enige die zo slecht had geslapen en die zich zo voelde. Kennelijk is dit wel normaal als je in een dag van 2400 naar 4200 meter hoogte stijgt. Het ontbijt heb ik maar overgeslagen deze ochtend. Gelukkig ging het eenmaal in de jeep weer een heel stuk beter.

Vandaag begonnen we met Arbol de Piedra, een gebied met stenen in alle vormen die midden in een verder lege vlakte lagen. Daarna volgde een stop op een hoge pas (4900m) met grandioze uitzichten in alle richtingen. Nog voor de lunch reden we langs en stopten we bij een aantal meertjes (oa Laguna Honda en Escondita). Vervolgens reden we nog een half uurtje door het prachtige landschap naar een plek naast een klein riviertje waar de gidsen een lunch voor ons maakten (smaakte wederom erg goed). Na de lunch volgde wederom een meertje en daarna reden we in een uur tijd naar een klein plaatsje waar we vannacht zouden slapen. Iets wat op ´slechts´ 3700 meter een stuk beter lukte.

06-04: ? - Uyuni

Na een goede nacht en een lekker ontbijtje begonnen we vandaag rond 0730. Vandaag zat ik voorin en reden we eerst in 1.5 uur richting Uyuni, waar we een stop maakten op een plek waar alle oude en veroeste treinstellen staan. Iets dat in Europa een vuilnisbelt wordt genoemd is hier, bij gebrek aan beter, een toeristische attractie (welkom in Bolivia). Gelukkig gingen we snel op weg naar Salar de Uyuni, een van de hoogtepunten van deze tour. Aan de rand van ´s werelds grootste zoutmeer een stop gemaakt voor wat foto´s. Daarna een stukje door het water de zoutvlakte op gereden. Zo aan het einde van het regenseizoen is de zoutvlakte een mix van water (wat een perfecte spiegel geeft) en zout (je ziet op deze plekken totaal geen diepte omdat het zoutmeer zo enorm is. Hierdoor kun je hele leuke foto´s maken). We kregen zo´n 1,5 uur om rond te lopen en foto´s temaken. Naast ons waren de Bolivianen bezig om zout te winnen.

Na dit hoogtepunt gingen we terug naar Colchrane, aan de rand van de Salar. Hier konden we een tijdje rond lopen over de markt en kregen we onze laatste lunch. Daarna reden we terug naar Uyuni, waar de tour tot een einde kwam. Deze tourwas na Antartica zeker het hoogtepunt van mijn reis. In Uyuni vond ik al snel voor slechts 30 Bolivianos (voor euro´s kun je door 10 delen) een eigen kamer in hotel Avenida.

Mijn idee om vanuit Uyuni naar Tupiza te reizen vanwege de reis- en vertrektijden maar uit mijn hoofd gezet en samen met Steve, Stephen, Romee en Clement (hadden alle 4 ook de tour gedaan) een ticket gekocht naar Potosi. ´s Avonds met hen en de Nederlandse Charlotte in Uyuni een pizza gegeten en wat gekaard.

07-04: Uyuni - Potosi

Na een continental breakfast op het plein vertrok om 1000 de 5-sterren bus richting Potosi (voor 25 Bolivianos konden deze 5 sterren natuurlijk niet worden waargemaakt). Na 6 uur hobbelen en slingeren over de Altiplano, een lunchstop en 6 uur lang dezelfde 5 Boliviaanse nummers kwamen we aan in ´s werelds hoogste stad (4070m). Steve, Stephen, Romee en Clement hadden al een reservering gemaakt voor hostel Koala Den en ik heb besloten hen te volgen. Dus met 5 man met de taxi van het busstation naar het hostel. Daarna met zijn allen op weg om een tourtje naar de zilvermijnen de boeken (we zochten een betrouwbare en dus duurdere touring agency). Uiteindelijk voor 100 Bolivianos per persoon geboekt bij Koala Den tours. Daarna voor lunch gegrilde lama gegeten. Omdat het een erg late lunch was ben ik de rest van de dag in het hostel gebleven, waar ik helaas een dorm had. Omdat alles in Bolivia zo goedkoop is, wil ik dit eigenlijk vermijden.

Een andere wereld in San Pedro de Atacama

01-04: San Pedro de Atacama

Wakker geworden met wederom stralend weer. De laatste week was het alleen de dag dat ik Pucon verliet slecht weer geweest. Ik bleek direct naast de Chileense douane te hebben overnacht en het was dan ´s ochtends erg onrustig met bussen. De man 1000 Chileense pesos betaald en daarna op weg gegaan naar de camping in San Pedro. Onderweg al wat informatie ingewonnen over de verschillende tourtjes die hier te doen zijn. Er blijken tientallen agencies te zijn de precies hetzelfde zeggen aan te bieden tegen verschillende prijzen. In San Pedro de Atacama had ik voor het eerst deze reis het gevoel in een ontwikkelingsland te zijn. En dat in het duurste plaatsje dat ik in Chili ben tegengekomen. Vooral de minimarkets zijn erg duur en er is hier geen gewone supermarkt te bekennen. Voor in de middag een tourtje sandboarden geboekt en daarna mijn tent opgezet op de camping. Dit tourtje was ook een mooie manier om een eerste indruk te krijgen van de omgeving. San Pedro ligt dichtbij de enorme vlakte van de Salar de Atacama en is omringd door bergen van ruim 5000m hoogte, waar in deze tijd van het jaar sneeuw op ligt (het droogste stuk van de Atacama woestijn heb ik al achter me gelaten en ik ben nu op de rand van de Altiplano beland). Het landschap bestaat verder uit grote (zout)vlaktes, zandduinen, rotsten en bergen in alle kleuren en enkele prachtige meertjes.

Het zandboarden bleek erg leuk, maar ook erg vermoeiend. In tegenstelling tot wintersport moesten we namelijk zelf de zandduinen opklimmen. Daarna ga je erg hard naar beneden totdat je uiteindelijk wel ergens valt en door het zand rolt. Zand dat je dagen later dus nog tegenkomt in je backpack. Na het zandboarden vervolgden we onze tour met de zonsondergang in Valle de Luna (maanvallei). Prachtig gezicht om de bergen achter San Pedro rood te zien kleuren. Terug op de camping in San Pedro met de Australier Drew afgesproken om morgen met zijn motor in de omgeving rond te gaan touren. Daarna een fietshelm gehuurd voor op de motor, het zand afgespoeld in de douche en geprobeerd te gaan slapen. Wat erg lastig was omdat er rond 2130 een groepje Chilenen arriveerden die het nodig vonden naast mijn tent te gaan barbequen. Sliepen zelf met 5 man in de auto een heel stuk verderop. Erg frustrerend, het was inmiddels al een week geleden dat ik op een plek fatsoenlijk had kunnen slapen.

02-04: San Pedro de Atacama

Na een erg slechte nacht opgestaan en Drew gewekt. De luide en lompe Chilenen hadden de hele camping om 0700 al weer gewekt door het autoalarm een paar te laten afgaan en ze zaten al weer stevig aan de drank (wederom zo´n 5 meter van mijn tent).Gelukkig volgde een van de beste dagen van mijn reis, een dag waarop ik achterop de motor van Drew zo´n 340 km af zou leggen door een landschap zoals ik nog nooit gezien heb. We besloten om eerst naar het verste punt te rijden, Lago Miscenti op ongeveer 140 km afstand van San Pedro. Onderweg hadden we rechts van ons de eindeloze vlakte van de Salar de Atacama liggen en links staken de besneeuwde toppen van de rode bergen mooi af tegen de diepblauwe lucht. Na Socaire was de weg onverhard en stegen we uiteindelijk tot een hoogte van 4300m. Rijden over een onverharde weg in deze eindeloze, lege en prachtige omgeving is super. Bij de 2 meertjes een uur rondgelopen (je hebt hier erg weinig lucht) en genoten van de uitzichten. Op de terugweg een paar keer gestopt om wat foto´s te maken (werkelijk alle foto´s zijn ansichtkaarten) en in Socaire in een plaatselijk tentje wat gelunched. Voor slechts 3000 Chileense pesos kregen we soep, gegrilde lama en een appel. Daarna gingen we op weg naar Laguna Chaxa, dit na een tip van een gids in het restaurant dat Valle de Jerez niet meer de moeite waar zou zijn na de zware regenval hier in Februari. Laguna Chaxa ligt in het midden van de Salar, een werkelijk eindeloze vlakte. Besloten om voor de drie flamingo´s die in het meertje stonden geen entree te betalen en verder te rijden naar Laguna Cejar, ook in de Salar de Atacama. Daar wel de entree betaald omdat je in dit meertje kon zwemmen. En aangezien dit meer zo ontzettend zout is, is dit een geweldige ervaring. Je kunt niet verdrinken en na een tijdje zwemmen kom je helemaal wit uit het water. Na te zijn opgedroogd hebben we de tourauto´s (eigenlijk volgden we de route van een van de tours waar je 35000 CH pesos voor betaalde) gevolgd richting Ojos de Salar en een mooie, witte zoutvlakte voor zonsondergang. Daar weer een hoop prachtige foto´s gemaakt en genoten van het uitzicht. Daarna hebben we in het donker de weg terug gevonden richting de verharde weg naar San Pedro de Atacama. Zo in het donker waren de laatste 25km erg koud achterop. Op de camping met Drew, een lokale gids en twee Franse chicas gebarbequed. Duurde deze keer erg lang voordat het vlees klaar was, waardoor ik wederom niet voor 0000 kon slapen.

Zo, nu heb ik weer 3 uur op het kantoor gezeten en wordt het tijd om richting mijn hostel terug te gaan. In het kort heb ik in San Pedro nog een dag gemountainbiked en gelopen langs oude cultuur. Daarna heb ik een 3-daagse tour geboekt van San Pedro, via het zuidwesten van Bolivia en de Salar de Uyuni, naar Uyuni (Bolivia). Deze trip was na Antartica veruit het mooiste van mijn reis (foto´s volgen nog). Gisteren heb ik vanaf Uyuni de bus gepakt naar Potosi, ´s werelds hoogste stad. Hier hebben we vandaag de zilvermijnen bezocht, een erg indrukwekkende tour. In een mijn die niet voor lange Europeanen in gebouwd daal je af tot het vierde niveau en zie je de mijnwerkers bezig onder embarmelijke omstandigheden. Ook hoor je zo af en toe het dynamiet ontploffen.

Inmiddels is de rust in Potosi weer terug gekeerd naar de demonstratie waarvoor zelfs de plaatselijke bevolking op de vlucht sloeg. Dus ga ik op weg naar mijn hostel. Morgen volgt waarschijnlijk een korte busrit richting Sucre.

Villarica Traverse

27-03: Villarica Traverse

Na de twee mindere dagen waarin ik gek werd van de problemen met mijn credit card en de luidruchtige huisgenoten stond er weer een mooi avontuur op het programma. Samen met de Israelier Itamar(een van de weinige die alleen reist) om 0800 opgehaald en weggebracht naar het begin van de trek. Transfer was duur (10000 CH) omdat we maar met zijn tweeen waren. Na een stukje priveterrein, waar natuurlijk voor betaald moest worden,werden we afgezet bij een shortcut. We sloegen zo de eerste 2 dagen van de VIllarica Traverse over. Deze twee dagen liepen ten zuiden van de vulkaan Villarica en deze omgeving hadden we natuurlijk al gezien met de beklimming van de vulkaan. Ook zagen we volgens Luis zo het mooiste deel van de trek, hadden we genoeg tijd om de vulkaan Quetrapillan de beklimming en het was ook maar 3 dagen goed weer. En goed weer was noodzakelijk voor deze trek omdat deze tocht op een hoogvlakte tussen de vulkanen Villarica, Quetrapillan en Lanin loopt. We liepen bijna de gehele tocht boven de boomgrens.

Na de start om 0900 eerst 1.5 uur omhoog gelopen tot net boven de boomgrens, waar we de eerste sneeuw van de afgelopen dagen al tegenkwamen (1700m). Het begin van de tocht was dan ook erg koud. Vanaf dit punt konden we de vulkaan Quetrapillan (2300m) oplopen. Achteraf zou dit ook hemelsbreed een heel stuk lopen zijn. En dat zonder pad en een hoop sneeuw maakte het erg zwaar. Zelf voorop de beste route naar de top gezocht. Halverwege onze backpacks achtergelaten en gelunched. Vanaf hier zouden we de route van de Villarica Traverse een heel stuk kunnen afsnijden. Na de sandwiches ham, kaas, tomaat en mayonaise een uur omhoog gelopen met de sneeuw tot onze enkels. Op het laatst eerst 2 onverantwoorde wegen geprobeerd (te steil en teveel sneeuw) voordat we een wat langere en vlakkere route door de sneeuw vonden naar de richel vlak onder de top van de vulkaan. De top konden we vanwege de sneeuw en een gletsjer niet bereiken. Vanaf boven hadden we een prachtig uitzicht. Ondanks de vele wolken vandaag hadden wij hier boven een lekker zonnetje en staken de toppen van de vulkanen Villarica en Lanin boven de wolken uit. Dat leverde natuurlijk prachtige plaatjes op.

Daarna naar beneden gerend door de diepe sneeuw (voor glijden was de sneeuw te zacht) en onze backpacks opgepikt. De enige manier om deze terug te vinden was door onze oude sporen te volgen. Na een uur hadden we de route naar Laguna Azul (de echte route van de Villarica Traverse) gevonden. Vanaf daar volgde nog een zware tocht door de sneeuw. Eerst steil omhoog over een pas en daarna naar beneden naar Laguna Azul, waar we deze nacht zouden kamperen. Iets boven het meer onze tenten opgezet, snel gegeten en vanwege de kou om 2000 de slaapzak in.

28-03: Villarica Traverse

Om 0800 de tent uitgekropen. Buiten was het stralend weer, - 5 en dus was de binnenkant van mijn tent een en al ijs. Tijdens het ontbijt snel mijn schoenen in de zon laten drogen (die waren gisteren drijfnat geworden door het lopen door de sneeuw en waren deze ochtend een brok ijs) en genoten van het uitzicht over vulkaan Lanin. En dat op teenslippers omdat ik verder geen schoenen heb! Daarna aan 8 Israeliers (wie anders?) de weg gevraagd of zij wisten waar het pad verder liep (kaartje en de paaltjes waren onduidelijk en tegenstrijdig). Zij wisten het ook niet, dus maar dwars door het lavaveld gelopen op weg naar een plek waar ik een pad had zien lopen dat in de goede richting liep. Achteraf bleek er natuurlijk een wandelpad door het lavaveld te lopen dat startte op de plek waar de groep van 8 aan het kamperen was.

De rest van de dag liepen we over lavavelden, over lege en kale vlaktes, twee kleine passen om uiteindelijk via het bos naar een ander meer af te dalen. Onderweg prachtige uitzichten over de drie vulkanen. En omdat we op een soort hoogvlakte tussen deze vulkanen liepen, hadden we ook grandioze uitzichten over de laaglanden van Chili en Argentinie (zowel naar het noorden als het zuiden). We liepen namelijk een stukje over de grens tussen deze landen. Net buiten het bos dichtbij het meer onze tenten opgezet en in de zon (nu voelde het als + 25) alles laten drogen. Daarna nog even bij het strandje wezen kijken, prachtig! Net na het eten verdween de zon achter de bergen en daalde het kwik in 45 minuten van + 15 in de schaduw naar - 2. Dus weer snel de tent in, wat muziek luisteren, koekjes eten en rond 2130 gaan slapen.

29-03: Villarica Traverse

Vanochtend was het weer - 5. Dus weer een laagje ijs aan de binnenkant van mijn tent. Omdat de zon vandaag wat verder weg was duurde het wat langer om op te starten. Wel was het een prachtig kampeerplekje met dit stralende weer. Na het ontbijt in 2.5 uur door het bos afgedaald naar de weg (de weg tussen Paso Maluil Malal en Pucon). In onze lunchpauze werden we door 4/8 Israeliers ingehaald, waardoor we uiteindelijk met 6 man moesten gaan liften naar Pucon. Dit bleek weer niet eenvoudig. Met slechts 3 auto´s per uur (meeste gehuurde auto´s met toeristen die geen backpackers mee willen nemen maar wel genoeg ruimte hebben) was het te lastig. Na 4 uur ging de groep van 4 op weg naar de plaatselijke Guardeparque. Wij volgden een half uur later ook, nadat er weer 2 auto´s waren gepasseerd die weigerden ons een lift te geven. Beneden bij de Guardeparque was niemand te bekennen (in dit seizoen zijn er te weinig toeristen om op post te zijn voor de entreegelden), ook de 4 Israeliers niet. Na een uur wachten bij de Guardeparque begonnen we de hoop een beetje op te geven dat we vandaag Pucon zouden gaan bereiken. Voor mij vrij noodzakelijk omdat ik voor morgenochtend 0915 een bus naar Santiago had.

Na 1.5 uur zag ik eindelijk iemand lopen een stukje van de weg af. Aan haar het probleem uitgelegd in het Spaans en uiteindelijk haar overgehaald om ons, tegen betaling (5000CH), weg te brengen naar Currahue. Vanaf daar (22km verderop) zouden er elk half uur minibussen naar Pucon (800 CH)rijden. Eenmaal in Pucon ons weer gemeld in Casa Mario. Daar kreeg ik eerst weer mijn eigen kamer die ik later helaas moest verlaten omdat er weer een groep Israeliers was gearriveerd. ´s Avonds in Pucon een simpele steak gegeten in een restaurantje, wat boodschappen gedaan voor de busrit (zou erg weinig te eten kregen) en wat geinternet.

30-03: Pucon - Santiago

Vandaag vertrok om 0915 de bus van Turbus naar Santiago, een rit van ongeveer 11 uur. Eerst reden we een stukje naar het westen en daarna volgden ruim 700km snelweg over de Panamerican Highway (in Costa Rica heb ik deze weg ook even gevolgd en was het een smal, onverhard bergweggetje). Onderweg naar buiten gekeken, muziek geluisterd, in de Lonely Planet gelezen, snacks gegeten en met de Chileense buurvrouw gepraat. Dat is soms erg lastig omdat ze hier in Chili een erg onverstaanbare uitspraak hebben. Dit was in Argentinie makkelijker en is momenteel in Bolivia nog veel makkelijker.Op het enorme busstation van Tur-bus in Santiago (en zo zijn er nog 4/5 terminals de omnibus) had ik 2 uur voordat mijn aansluiting naar San Pedro de Atacama zou vertrekken (24 uur). In de tussentijd wat water gekocht en geld gepind (volgens de LP was er in San Pedro maar 1 onbetrouwbare pinautomaat). Geld pinnen ging even lastig als in Pucon, weer gaven de meeste automaten aan dat de pas verkeerd was ingevoerd. Maar gelukkig was het bij bank nummer 3 (en dat op het busstation) raak. Mijn bus vertrok deze keer een half uurtje te laat, maar daarna ben ik snel in slaap gevallen.

31-03: Santiago - San Pedro de Atacama

Met een kussen, een deken en oordopjes heb ik erg goed geslapen in deze nachtbus. Na een erg karig ontbijt verlieten de meeste mensen in Copiapo de bus. We waren inmiddels al in de Atacama woestijn beland (na de rit langs alle wijngaarden van gisteren).De rest van de dag reden we door deze woestijn over een 2000m hoge pas, langs de kust naar Antofogasta, langs Calama en overeen 3300m hoge pas naar San Pedro de Atacama dat op een hoogte van 2400m ligt. Mijn hoogste punt tot nu toe deze reis. Iets wat komende dagen snel zou gaan veranderen.

In San Pedro heb ik me op het busstation laten overhalen naar een hostel te gaan dat 6000 Chileense Pesos zou moeten kosten. Toen de dorm in dit hostel wel erg klein bleek en een erg lompe Duitser het bed waar ik even op zat uit te blazen kwam opeisen, heb ik besloten hier geen minuut langer te blijven. In een minimarket de weg gevraagd naar de camping in San Pedro (volgens de LP moesten er twee zijn). Omdat ik in het donker was aangekomen, bood een man aan dat ik wel bij hem op zijn terrein kon kamperen. Zo kon ik dan de volgende dag in het licht de camping gaan zoeken. Erg aardig dus. Omdat de grond op dit terrein meer op beton leek kreeg ik geen enkele haring de grond in. Dus heb ik uiteindelijk mijn tent maar vastgezet met een stuk touw dat ik al maanden meedraag. Daarna snel gaan slapen.

Time for some more adventure in Pucon (Chile)

Omdat ik het internet hier in Bolivia niet helemaal vertrouw, mijn verhaal maar even opgesplitst.

22-03: Pucon

In de ochtend niet veel anders gedaan dan Rabobank Baarle gebeld om wat afspraken te maken over een nieuw pasje (dit nadat ik in Bariloche helaas geen nieuw pasje had ontvangen), naar de supermarkt geweest en even op het standje en plein van Pucon gekeken. Om 1400 werden we opgehaald om te gaan bodyraften. Eerst alle kleding en benodigdheden opgehaald en daarna een stukje rijden naar de rivier waar we ons in de wetsuits, helmen, zwemvesten en bodyrafts hebben gehesen. Na een korte instructie konden we het koude water in en vervolgens zwommen we met onze bodyrafts en flippers gedurende 1,5 uur een rivier met stroomversnellingen van niveau 2 en 3 af. Nadat jullie al foto´s hebben kunnen zien op deze site, staat er nu ook eindelijk een filmpje online. Voor de hippe en moderne mensen onder ons is dit filmpje te vinden op mijn Facebook-pagina. Helaas heeft Pucontours (de organisatie) het filmpje niet op youtube gezet. Na het bodyraften bevroren het water uitgekomen en dus snel warme kleding aangetrokken en op weg gegaan naar Pucon.

Eenmaal terug in Casa Mario in Pucon had Veronica een heerlijke lunch voor ons klaar staan. Dit is zover veruit de beste plaats waar ik heb overnacht. Helaas waren er vandaag alleen meer Israeliers bijgekomen. De tussenstand is nu 1 Nederlander en 9 Israeliers. De rest van de dag in Pucon de kleding opgehaald op de vulkaan Villarica te gaan beklimmen, een ijsje gegeten en naar de enorme supermarkt hier geweest.

23-03: Pucon

Om 0700 werden we opgehaald om de vulkaan Villarica te gaan beklimmen. Daar was het vandaag perfect weer voor, er was geen wolk te bekennen. Bij de agency ons omgekleed (waren wederommeer mensen uit Casa Mario die deze tour hadden geboekt) en de rugzak met equipment (ijzers, pikhouweel, helm, handschoenen, winddichte kleding, etc.)opgehaald. Verder had ik natuurlijk een zonnebril, zonnebrand en flink wat water en etenin mijn rugzak zitten. Nadat we een stukje hadden gereden, kregen we de optie om ruim 400m met een liftje naar boven te gaan. Om geld te besparen, maar natuurlijk vooral uit principe deze optie als een van de weinige niet gekozen (in totaal moest ik nu 1400m omhoog lopen). Het kostte ons ruim een uur om bij de eerste sneeuw aan te komen, waar we de andere 150 mensen tegenkwamen die deze tour ook vandaag deden. In het hoogseizoen zijn het er 300. Maar deze groep hadden we dus snel ingehaald. Bij de eerste sneeuw wat gegeten en onze ijzers onder gedaan. Daarna met 8 man van onze groep achter de gids aan en met slechts een korte stop naar de top gelopen. Er waren slechts 3 man voor ons en aangezien de vulkaan vandaag zwaar rookte, zouden de meeste gidsen ook besluiten niet naar de top te lopen. Wij kregen ook slechts 1 minuut op de top, omdat de rook die we aan het inademen waren nogal giftig was. Ook konden we door de rook helaas de lava niet zien. Dus maar snel enkele foto´s genomen en daarna terug naar beneden. Waar we op de heenweg steeds steiler zigzaggend door de sneeuw omhoog liepen (soms kwamen er kleine steentjes naar beneden van de mensen boven ons), volgden we naar beneden een wat minder steile route. Dit om te proberen al gleiend en sleeend naar beneden te gaan. Helaas bleek te sneeuw hier te ijzig voor en moesten we dus de hele weg naar beneden lopen. Onderweg naar beneden nog enkele stops gemaakt om van het geweldige uitzicht te genieten. De vulkaan steekt ruim 2000m boven de rest van het landschap uit, wat natuurlijk een prachtig uitzicht naar beneden geeft.

Eenmaal terug in Pucon op een terrasje wat zitten eten en daarna werden we om 2000 opgehaald om naar de thermen Los Pozones te gaan.Naast Sarah (Britse die ook op de boot naar Antartica zat en ik in Pucon heel toevallig weer tegenkwam), een paar Nederlanders en een gezellig Brits stel waren er ook hier veel te veel Israeliers die niet begrijpen dat je naar de thermen gaat om te relaxen. Keer op keer blijken deze mensen (die bijna altijd in enorme groepen rondreizen) erg luid en asociaal. Gelukkig hadden ze een bus een uur eerder terug, waardoor we het laatste uur echt konden relaxen, voordat ook wij terug naar Pucon werden gebracht.

24-03: Pucon

De ochtend lekker uitgeslapen en daarna voor in de middag canyoning geregeld. Met canyoingen ga je al lopend, zwemmend en abseilend langs en door een rivier die door een diepe kloof stroomt. Zo kom je op plaatsen waar je anders nooit kan komen en het is natuurlijk erg avontuurlijk. Op een gegeven moment het diepste punt van deze kloof (was eigenlijk een grot) in geabseild en daarna verder door deze grot gelopen. Straaltje zonlicht dat in de grot scheen gaf een prachtig gezicht. Na een derde keer abseilen, moesten we nog een uurtje lopen naarde bus die ons terug bracht naar Pucon. Uiteindelijk waren we om 1900 terug, heb ik de tegenvallende foto´s opgehaald en heb ik nog wat boodschappen gedaan. De foto´s vanaf deze dag houden jullie trouwens nog te goed (komt waarschijnlijk vanuit Sucre of La Paz). In Casa Mario werd ik door Luis en Veronica uitgenodigd voor een diner. Kostte slechts 1000 Chileense pesos en dat kon ik natuurlijk niet weigeren. Helaas was het pas rond 2400 klaar, op het moment dat een andere groep terug kwam van de thermen. Omdat het gisteren ook al erg laat was geworden,heb ik eerst 2 uurgeslapen en ben ik daarna aangeschoven voor dit lekkere diner. Helaas zat ik hier alleen met Israeliers die weigeren onderling Engels te praten. Dus kon ik alleen in het Spaans een beetje buurten met Luis en Veronica.

25-03: Pucon

Na de late avond van gisteren uitgeslapen. Het weerbericht klopte wederom, vandaag leek het erop dat het de hele dag zou regenen. Dus was het een dagje niks doen in Casa Mario wat je niet erg relaxed kon noemen dankzij de groepen Israeliers. De tussenstand was inmiddels 1 Nederlander en 16 Israeliers. Het worden er helaas steeds meer. Deze Israeliers gaan na 2 of 3 jaar militaire dienst allemaal naar Zuid-Amerika waar ze dan in grote groepen en met slechts alleen andere Israeliers naar plekken gaan waar voornamelijk nog meer andere Israeliers zitten. Voor mij erg onbegrijpelijk. In ieder geval krijgen ze het voor elkaar dat er geen enkele andere toerist is die met meer dan 2 Israeliers wil omgaan. De zeldzame alleenreizende Israelier en enkele stelletje vormen namelijk een uitzondering.

Vandaag hadden Luis en Veronica een overheerlijke soep voor ons gemaakt, dan doen ze kennelijk altijd als het regent in Pucon. ´s Avonds volgde voor mij nog een overheerlijke sandwich. Verder deze dag even naar huis gebeld en bezig geweest met wat updates.

26-03: Pucon

Omdat ik het plan had om 3 dagen van de VIllarica Traverse te gaan lopen, moest ik nog een dagje wachten op goed weer. Vandaag had ik niet voor het eerst grote problemen om aan geld te komen. De vier banken in Pucon weigerden om verschillende redenen geld te geven. Bij 2 zou de pas elke keer verkeerd ingevoerd zijn en bij de andere 2 kon ik wel mijn pincode invoeren maar stokte het verderop. Paniek. De enige oplossing voor mij was nu om de bus naar Villarica te pakken en het daar bij andere banken te gaan proberen. Bij het busstation van Buses JAC zag ik een laatste pinautomaat staan. Ik had weinig hoop, omdat het een automaat was van dezelfde bank die telkens aangaf dat de pas verkeerd was ingevoerd. Verrassend genoeg lukte me het hier dan toch om geld te pinnen. En dat was natuurlijk een grote opluchting want ik zat bijna zonder geld. Verder vandaag vanwege nog meer Israeliers mijn eigen kamer moeten verlaten en ingewisseld voor een 2 persoons kamer waar ik met Itamar zou slapen die morgen met mij mee zou gaan voor de Villarica Traverse. Ook heb ik vandaag alvast mijn busticket naar San Pedro de Atacama geboekt voor een promotieprijs van slechts 25000 Chileense Pesos. Normaal kosten deze lange busritten (36 uur) ruim 3 keer zoveel. Ik ga hierdoor wel een groot deel overslaan dat ik van tevoren wel van plan was te bezoeken, maar ik begin een beetje krap in de tijd te zitten en ik wil liever Bolivia goed zien dan alles half. Daarom besloten Santiago, Valparaiso, Vina del Mar en Mendoza links te laten liggen.

Nationaal Park Lanin

Op dit moment zit ik ineen internetcafe in de hoogste stad ter wereld (Potosi). Buiten op straat zijn ze een demonstratie aan het houden, schijnen ze in Bolivia erg goed inte zijn. Gaat gepaard met een hoop kabaal (waarschijnlijk zijn hetde mijnwerkers die dynamiet aan het afsteken zijn).

18-03: Nationaal Park Lanin

Met Cristian (Argentijn die ook op die camping in Junin stond) afgesproken om rond 0830 richting het busstation te vertrekken voor de bus van 0900 naar het NP. Ondanks dat het een busrit van slechts 50km was, deden we er ruim 2 uur over. Onderweg veranderde het landschap wederom van een droge vlakte naar een gebied met bossen, meren en bergen. We reden helaas voorbij de Tourist Information bij Puerto Canao en werden afgezet bij Lago Paimun. Hierdoor moesten we onze plannen weizigen, we wilden namelijk vanaf Puerto Canao naar de voet van vulkaan Lanin gaan lopen. Dat plan maar verzet naar morgen en gaan lopen richting Rio Paimun. Voor het eerst was het langer lopen dan op de gebrekkige kaart en bordjes stond aangegeven. Zo werd het toch nog een zware tocht met backpack. Bij de Gaurdepargue op het strand zitten lunchen en daarna zijn we nog een half uur verder gelopen richting Rio Paimun. Daar hield het pad op (vorig jaar was dat er nog wel en kon je helemaal rond Lago Paimun lopen. Nu hebben ze het park in een reserve en een preserve opgedeeld. Komt er op neer dat je als tourist entree betaald maar niet in het mooiste gedeelte van het park kan komen). Gelukkig was het strandje bij Rio Paimun prachtig. Een wilde rivier, mooi meer, groene heuvels en richting het noorden de ruim 3700m hoge besneeuwde top van de vulkaan Lanin die overal bovenuit stak. Op het strandje nog even zitten relaxen en pootje baden (nadat het vanochtend in Junin -1 was, was het overdag stralend en erg warm weer). ´s Avonds voor slechts 5 Argentijnse Pesos (1 euro) gekampeerd op de camping El Rincon. Daar tegen de kou snel een kampvuur gemaakt en gaan eten.

19-03: Nationaal Park Lanin

Vandaag om 0915 op weg naar de Guardeparque Puerto Canao waar we ons moesten registreren voor de hike naar Base Volcan Lanin. Met wederom stralend weer door het bos op weg naar de voet van de vulkaan op ruim 1800m hoogte. Eenmaal boven aangekomen stonden we net boven de boomgrens en hadden we een prachtig uitzicht zowel over vulkaan Lanin ruim 2000m boven ons als Lago Heuchuleufqen ruim 1000m onder ons. Eenmaal beneden wat drinken gekocht en een uurtje op het strand aan het meer zitten relaxen. Daarna terug naar de camping gelopen, waar deze keer de koeien en stieren tussen onze tenten liepen.

20-03: NP Lanin - Junin de los Andes

Cristian (sprak trouwens bijna geen engels, dus heb goed mijn spaans kunnen oefenen) had de bus van 1100 terug naar Junin. Toen hij weg was, ben ik op weg gegaan naar Cascada (waterval) El Saltillo. Een korte, niet al te bijzondere, tocht. Op de camping wat zitten relaxen en daarna alles ingepakt om de bus van 1700 richting Junin te pakken. Ruim twee uur later kwam ik daar aan en in Junin heb ik als eerste een busticket richting Pucon (Chili) gekocht. Daarna nog even langs de supermarkt voor wat eten en vervolgens weer richting de camping waar in mijn spullen had achtergelaten. Snel in het donker alles weer terug in mijn backpack gestopt en vroeg gaan slapen.

21-03: Junin - Pucon

De wekker ging af om 0545 omdat de bus richting Pucon op het onmenselijke tijdstip van 0640 zou vertrekken. Toen ik gisteren het NP verliet kon je al zien dat het weer aan het veranderen was, deze ochtend regende het zelfs in Junin de los Andes. Dus in de regen alles ingepakt en daarna in recordtempo richting het busstation gelopen, waar ik net op tijd was voor de bus. In het donker gingen we op weg naar Paso Mamuil Malal, waar ik weer van twee nieuwe stempels werd voorzien. Duurde deze keer allemaal erg lang. Vanwege het slechte weer zagen we op de pas niet veel, maar de rest van de rit naar Pucon (2 uur) was weer erg mooi. In Pucon was mijn plan om de camping op te gaan zoeken. Ik werd echter opgewacht door iemand van Hospedaje Casa Mario die mij overhaalde om daar te gaan overnachten. Voor slechts 5000 Chileense pesos zou ik daar mijn eigen kamer hebben, gebruik kunnen maken van de keuken en gratis internet hebben. Aangezien het regende, was dit natuurlijk een stuk beter dan de camping (3000 Chileense Pesos). Hospedajes zijn in Chili meestal de beste plaatsen om te overnachten. Je slaapt gewoon bij een familie in huis en je kunt overal gebruik van maken. Deze keer was het het huis van Veronica en Luis. Nadat ik in Pucon een tijdje had rondgelopen en veel informatie had ingewonnen, bleek Luis veruit de beste informatie en prijzen voor de verschillende tourtjes te hebben. Pucon zelf is trouwens een klein en erg toeristisch plaatsje aan de rand van Lago Villarica. Gelukkig zit ik buiten het hoogseizoen, waardoor het er erg goed uit te houden is. ´s Avonds in Pucon ergens een hamburger gaan eten.

Korte update

Vanuit San Pedro de Atacama een korte update. Na de activiteiten die ik in Pucon heb gedaan, ben ik voor drie dagen naar het Nationale Park Villarica gegaan voor een laatste trektocht in het zuiden. Deze keer ben ik van vulkaan Villarica tot aan vulkaan Lanin gelopen. Een prachtige tocht.

30-03 en 31-03 heb ik in totaal 36 uur in de bus gezeten om uiteindelijk in San Pedro de Atacama uit te stappen. Hier heb ik nu drie dagen doorgebracht, waarvan gisteren een van de beste dagen van deze reis was. Ben met een Australier achterop zijn motor de omgeving rond San Pedro gaan verkennen. Foto´s volgen nog.

Morgen ga ik voor drie dagen met een tour mee die eindigt in Uyuni (Bolivia). Hoogtepunt van deze trip zou de Salar de Uyuni moeten zijn. Vanuit Uyuni zal ik waarschijnlijk weer een wat uitgebreidere update gaan geven.

Groetjes, Peter

Bariloche en Junin de los Andes

14-03: Esquel - Bariloche

Nadat ik ´s ochtends al mijn spullen weer had georganiseerd (laat altijd een tas achter als ik een paar dagen ga kamperen in een nationaal park) en wat boodschappen had gedaan, ben ik op weg gegaan naar het busstation van Esquel. Daar had ik geluk, de bus naarBariloche stond op het punt te vertrekken en ik kon nog snel een kaartje kopen. Deze keer een busrit van slechts een paar uur. In Bariloche op zoek naar een hostel omdat ik de camping te ver van het centrum vond liggen. Ik ben uiteindelijk terecht gekomen in hostel ´1004´, een hostel op de tiende verdieping van een flat dichtbij het meer Lago Nahuel Huapi. Dit gaf natuurlijk een 5-sterren uitzicht (zie foto´s).

Daarna snel naar het postkantoor, waar als het goed was mijn nieuwe Rabobank-pasje zou moeten liggen. Deze is er namelijk tijdens de eerste week van mijn reis al mee opgehouden. Op het postkantoor werd ik eerst verwezen naar een balie die pas 16-03 om 9 uur ´s ochtends weer open gaat. Nu ik wel een paar dagen in Bariloche moest blijven, ben ik eens gaan kijken wat ik hier allemaal kon gaan doen. Ik wist al wel dat er hier een heleboel te doen is, maar het meeste is veel te duur en veel te toeristisch. Bij het kantoortje van CONAF (die altijd de informatie over de nationale parken en bergpaden hebben) even geinfomeerd naar een trektocht dichtbij de Chileense grens. Deze zag er goed uit, maar omdat ik buiten het hoogseizoen zat ging er maar een paar keer per week een bus. Lastig. Uiteindelijk besloten om voor morgen een tourtje te boeken om te gaan raften op de Rio Manso.

15-03: Bariloche

Vandaag werd ik om 0900 opgehaald bij het hostel om te gaan raften. Eerst een rit van ruim 2 uur richting het zuidwesten naar de Rio Manso. Na een simpel ontbijtje die we daar kregen, hebben we ons omgekleed en zijn we in de rafts gestapt richting de Chileense grens. De tocht ging over de mooie rivier Rio Manso (niveau 3/4), die aan het eind van de zomer redelijk laag staat. Onderweg een paar leuke stroomversnellingen tegen gekomen en de rest door een diepe kloof afgelegd. Opde eerste persoon die nog voor de eerste stroomversnelling uit de boot viel na, hebben weverder niet al te veel spannende dingen meegemaakt. Net op het moment dat mijn gevoel helemaal uit mijn voeten was verdwenen (water was erg koud), kwamen we aan bij de Chileense grens en zat ons avontuur erop. Na het raften stond er voor ons een heerlijke bbq klaar en daar zijn ze ook in Argentinie erg goed in!

16-03: Bariloche

Vanochtend eerst op weg naar het postkantoor om te kijken of ik mijn bankpasje ergens kon vinden. De mensen achter debalie waar ik eerder naar verwezen was, vroegen om een tracking nummer die ik natuurlijk niet bij de hand had. Dus even naar huis gebeld om te vragen naar het tracking nummer. Daarna zonder tracking nummer weer terug naar het postkantoor waar ik, nadat ik over ´poste restante´ begon, weer verwezen werd naar de balie waar ik 14-03 al was geweest. Hier lag nog steeds niks voor mij. Aangezien de post er volgens de mensen hier 15-20 dagen over zou moeten doen en het nu al 35 dagen geleden is dat de post is opgestuurd, was er weinig hoop dat ik het pasje hier ooit zou vinden. Balen.

De rest van de dag bezig geweest met het uploaden van foto´s, een update op reismee.nl te zetten, een back-up van mijn foto´s te makenen wat emailtjes te beantwoorden. Hierna moest ik eens gaan bedenken wat ik de volgende dagen zou gaan doen. De bus naar de trektocht die ik graag wilde doen gaat pas 18-03 en ik had weinig zin om nog een dag door te brengen in het veel te drukke, toeristische en belachelijk dure Bariloche. Omdat het weer in de avond ook omsloeg en ze in het hostel voor de vierde keer vroegen of ik nog een extra nacht zou blijven en deze alvastvooruit wilde betalen, heb ik besloten om morgen (17-03) de bus te pakken naar Junin de los Andes. En natuurlijk ook nog even de mensen van het hostel verteld dat het zo niet werkt. Dat ik als backpacker niet alles kan plannen, de nacht voor vandaag al betaald had en ik pas om 1000 de volgende dag hoefde uit te checken en dan wel zou laten weten wat ik ging doen.

17-03: Bariloche - Junin de los Andes

`s Ochtends vroeg de stadsbus (de eerste keer na Buenos Aires dat ik ineen plaats zit waar niet alles lopend te bereiken is)genomen naar het busstation van Bariloche, waar om 0900 mijn bus naar Junin de los Andes zou vertrekken. Deze bus reed via het oosten om de bergen heen richting Junin. Ik sloeg hierdoor het populaire stadje San Martin de los Andes en detoeristische routeRuta los Siete Lagos over, maar ik kannou eenmaal niet alles zien in deze omgeving. Vanuit de bus had ik al wel een prachtig uitzicht over de besneeuwde top van de vulkaan Lanin, die met zijn 3700 meter hoogte heel ver boven de rest van de bergen uitsteekt.

In Junin de los Andes ben ik op zoek gegaan naar het centrale plein, dat drie blokken ten oosten van het busstation zou moeten liggen. Dat klopte, maar aangezien het ook een blok zuidelijker lag duurde het toch even voordat ik het plein gevonden had. Aan het plein lag de Tourist Office (voor informatie over Junin zelf en de bussen) en het National Park Office (voor informatie over het Nationale Park Lanin). De camping waar ik wilde overnachten bleek slechts vier blokken van het plein te liggen en onderweg kwam ik ook de grote supermarkt tegen. Aangezien er hier ook amper toeristen zijn te vinden, is dit plaatsje een verademing na Bariloche.

Op de campingheb ikmijn tent opgezet en gelunched en daarna ben ik terug naar het busstation gegaan om een kaartje te kopen voor de bus naar het nationale park. Deze bus ging nog maar drie keer in de week, maar gelukkig zowel 18-03 als 20-03 waardoor ik perfect drie dagen in het nationale park kon plannen. Ook geinformeerd naar de bus naar Pucon en ook deze sloot precies aan op mijn plannen, namelijk een bus op 21-03. Op de terugweg naar de camping wat inkopen gedaan voor drie dagen nationaal park en op de camping wat plannen gemaakt met de Argentijn Cristian die ook morgen naar NP Lanin gaat. `s Avonds een tas met overbodige spullen bij de receptie achtergelaten en om 2100 naar het plein om in een restaurantje wat te gaan eten. Dat is wel een nadeel hier in Argentinie en Chili, de meeste restaurants serveren het avondeten pas vanaf 2000 of 2100.

Wordt vervold....momenteel zit ik al vijf dagen in Pucon, Chili. Waarschijnlijk ga ik zondag voor een paar dagen een nationaal park in en pak ik woensdag de bus om een hele grote sprong richting het noorden te gaan maken (San Pedro de Atacama).